عملکرد های تعاملی پیشرفته ممکن است به plug-inها و یا مهارت در زبان کد نویسی پیشرفته نیاز داشته باشند. انتخاب استفاده از تعاملی که به plug-inها نیاز دارد، یک تصمیم حیاتی در طراحی UX می باشد. اگر plug-in از قبل روی مرورگر نصب نشده باشد احتمال اینکه کاربر نداند چگونه ان را نصب کند و برای اینکار صبر لازم را نداشته باشد، زیاد است. اگر عملکردی به زبان کد نویسی پیشرفته ای نیاز داشته باشد ممکن است زمان و هزینه ی زیادی برای کدنویسی (در مقایسه با میزان بهینه سازی هایی که به UX اضافه می شود) داشته باشد. همچنین ممکن است تعامل های پیشرفته با مرورگرهای قدیمی و یا پیکربندی های سخت افزار ناسازگار باشند. اگر برای طراحی UX هیچ تلاشی نکنید نسبت به استفاده از یک عملکردی که به طور قابل اطمینانی کار نکند، بهتر است. در اخر، انتخاب استفاده از عملکردها به مخاطب های مورد نظر بستگی دارد.
بخشی از طراحی UI تحت تاثیر کیفیت ظاهر صفحات قرار می گیرد. برای مثال یک طراح هنگام صفحه آرایی سایت تصمیم می گیرد که طرح در صفحات مختلف یکسان باشد یا خیر. در صفحه آرایی، عرض پیکسلی صفحه برای هم تراز کردن چیزهای مختلف حیاتی تلقی می شود. معمولا محبوب ترین وب سایت های با عرض ثابت صفحه، عرض تنظیم شده یکسانی برای تطابق با محبوب ترین صفحه ی مرورگر، رزولوشن صفحه و سایز مانیتور دارند. همچنین محتوای اکثر صفحات به خاطر زیبایی در صفحه نمایش های بزرگتر وسط چین شده اند.
Fluid layout ها (وب سایت هایی که متناسب با عرض صفحه تغییر میکنند) در سال 2000 به عنوان جایگزینی برای طراحی سایت بر اساس بخش بندی و جدول های HTML در زمینه ی صفحه آرایی و کد نویسی محبوب شدند. اما انها برای به کارگیری بسیار کند بودند که این کندی به علت فعالیت دستگاه بررسی کننده جزئیات صفحه و تغییر سایز پنجره ی مرورگر (که تحت کنترل طراحان نبود) ایجاد شده بود. روی هم رفته، یک طرح به بخش هایی( سایدبار ها، بخش محتوا، بخش تبلیغاتی سایت و بخش منو سایت) تقسیم می شود که به مرورگر فرستاده شده و به بهترین صورت ممکن در صفحه نمایش مرورگر نشان داده می شود. در وب سایت های fluid layout، مرورگر جزئیات صفحه نمایش کاربر از جمله سایز پنجره مرورگر، سایز فونت و غیره را متوجه شده و تنظیمات ظاهری مخصوص به ان کاربر را ایجاد می کند؛ اما وب سایت هایی که عرض صفحه ی انها ثابت است این ویژگی را ندارند. هرچند صفحه نمایش fluid layout ممکن است بعضی اوقات مکان قرارگیری نسبی بخش های محتوای سایت را تعییر دهد ولی در عوض سایدبار ها در پایین متن اصلی (به جای کنار ان) قرار می گیرند. که این ویژگی باعث شده انها صفحه نمایش های تغییرپذیز تری نسب به صفحه نمایش های طراحی شده بر اساس بخش بندی و با کدنویسی های غیر قابل فهم (که با پنجره مرورگر متناسب نیستند) باشند. موقعیت نسبی بخش های محتوای سایت ممکن است تغییر کنند ولی درمحتوای اصلی انها تغییری رخ نمی دهد که این ویژگی به کاربر اجازه می دهد صفحه را چه عمودی و چه افقی مشاهده کند.
طراحی سایت واکنش گرا یک شیوه ی جدید بر اساس CSS3 است که اگاهی بالاتری نسبت به مشخصات مربوط به هر دستگاه(مطابق stylesheet یا شیوه نامه) از طریق استفاده بهینه از قانون CSS دارد. در مارچ سال 2018 گوگل اعلام کرد که در اول با توجه به سازگاری سایت با موبایل سایت ها را رتبه بندی خواهد کرد. سایت هایی که طراحی واکنش گرا دارند به طور کامل از این شیوه پیروی می کنند.
منبع : http://generalinfo1.parsiblog.com/Posts/16/